૧૯૮૯માં ગુલશન કુમારની વીડિયો ફિલ્મ ‘લાલ દુપટ્ટા મલમલ કા’ આવી હતી. કલાકારો સાહિલ ચઢ્ઢા અને વિવર્લી હતાં. ત્યારે ફિલ્મ ઇન્ડસ્ટ્રીમાં નવોદિત નિર્માતા ગુલશન કુમાર માટે થિયેટરમાં ફિલ્મ રિલીઝ કરવી અશક્યવત્ હતી. એક તો આથક તાકાત નહોતી અને થિયેટર્સ પર માંધાતાઓની મજબૂત પકડ હતી. સંગીતની અસાધારણ સૂઝબૂઝ ધરાવતા ગુલશન કુમાર ઉભરતા સંગીતકારો, ગીતકારો, ગાયકોને સાઇન કરી થોકબંધ ગીતો બનાવતાં હતાં. એ ગીતો ટી-સિરીઝ મ્યુઝિક બેન્કમાં જમા થતાં. એમાંનાં ચુનંદા ગીતો ઉપાડીને ગુલશન કુમારે વીડિયો ફિલ્મ બનાવીને ઇતિહાસ રચ્યો.

૨૦૦૪માં હરિયાણવી વીડિયો ફિલ્મ ‘ધાકડ છોરા’ આવી હતી. એમાં ઉત્તર કુમાર હીરો હતા જેમણે ફિલ્મ લખી પણ હતી. સાધારણ પ્રોડક્શન વેલ્યુવાળી એ ફિલ્મે તરખાટ મચાવ્યો હતો. ૨૦૨૨માં પણ એને યાદ કરાય છે.

૧૯૮૯ કે ૨૦૦૪માં આવું સાહસ ખેડવું લોઢાના ચણા ચાવવા જેવું હતું. ૨૦૨૨માં આસાન છે. ત્યારે ઇન્ડસ્ટ્રીના બાપ લોકોની દાઢીમાં હાથ નાખવો મોટી જુર્રત હતી. આજે ટેકનોલોજીએ દરેક માટે તકની દુનિયાના દરવાજા ઉઘાડાફટાક મૂકી દીધા છે. આઇડિયા, જીદ, ઇચ્છા અને આયોજનથી સામાન્ય માણસ પણ સફળ સોશિયલ મીડિયા ઓન્ત્રેપ્રિન્યોર, ઇન્ફ્લુએન્સર, યુટયુબર બની શકે છે. ફિલ્મમેકર પણ બની શકે છે. કેવી રીતે?

એજન્ડા ઠરાવો: યાર-દોસ્તો સાથે યુટયુબર કે ઇન્ફ્લુએન્સર બનવાની વાતો ચોરે ને ચૌટે થાય છે. ઘણાની સફળતાનાં નામ લેવાય છે. હરખપદુડાઓ બીજાનું જોઈજોઈને સમય, પૈસા, શાંતિનો બગાડ કરીને જેમતેમ વીડિયો બનાવી ધારવા માંડે છે કે બસ, આ વાઇરલ થયો જ સમજો, લાખ-બે લાખ લાઇક્સ આવી જ સમજો. દિવાસ્વપ્નોમાં નહીં રાચો. પાકા પાયે લાંબા ગાળા માટે, પૂરી નિા સાથે જ આગળ વધવું હોય તો ચોટલી બાંધીને બેસો. સંશોધન કરો, જાણકારોની સલાહ લો, અને પછી, શું કરવું એ ઠરાવો. સફળ યુટયુબર કે ઇન્ફ્લ્એન્ઝર બનવું સરળ ત્યારે જ થવાનું જ્યારે ઉતાવળનું સ્થાન ગાંભીર્ય અને ઉત્સાહનું સ્થાન આયોજન લેશે.

હાસ્ય માટે હાસ્યાસ્પદ ના બનો: ઇન્સ્ટાગ્રામ, ફેસબુક, યુટયુબ શોર્ટ્સ, જ્યાં જુઓ ત્યાં એવા હરખપદુડા છે જે હાસ્ય પીરસવા મચી પડયા છે. એ અલગ વાત છે કે ઘણાની ક્રિએટિવિટી દર્શકોને બોર બોર જેવડાં આસુંએ રડાવતી હોય છે. સફળતા હાસ્યની નહીં ગુણવત્તાની મોહતાજ છે. દરેક સર્જક માટે પોતાનું અનોખાપણું પારખવું એ સફળતાની પૂર્વશરત છે. આટલું સમજશો તો કંઈક જુદુ, અફલાતૂન કરવાની પ્રેરણા માહ્યલામાંથી જ મળશે. લોકોનો ભ્રમ છે કે શોર્ટ્સ કે રીલ્સમાં હાસ્ય પીરસવું જ પડે. હાસ્ય પીરસવું આસાન નથી અને ના ફાવતું હોય તો પરાણે પીરસવા હાલી પડવું અનિવાર્ય નથી જ.

જાતને રોકવી ઇમ્પોર્ટન્ટ છે: ઇન્ટરનેટ પર શું ચાલી રહ્યું છે? દર્શકોને શું જોવું ગમે? એવું શું છે જે હું સરસ રીતે બનાવી શકું છું? આ બધું સમજવા માટે સમય કાઢીને બીજાનાં કામ જુઓ. એકાદ-બે વીડિયો જોયા ના જોયા અને, ‘આપણે આવું જ બનાવવું છે,’ એવી શેખી મારશો નહીં. શું બનાવવું એ પાકું સમજાય પછી પ્રથમ પગલું ભરો. એ પણ સમજી લો કે કોઈ નથી બનાવતું એવા વીડિયો બનાવીને ચીલો ચાતરી શકાય છે. જરૂર હોય છે મનોમંથન અને આત્મવિશ્વાસની. ટ્રેન્ડસેટર બનવું અઘરું છે, પણ અશક્ય નથી. આપણે સતત જોઈએ છીએ કે કોઈક નવો ટ્રેન્ડ શરૂ થયો અને સૌ દોડી પડયા એની પાછળ. તો કોઈકે શરૂ કરેલા ટ્રેન્ડ પાછળ દોડવા કરતાં તમે કેમ ટ્રેન્ડ ના સર્જીએ? એ માટે આવશ્યક છે વિચાર, મનોમંથન, અભ્યાસ અને પછી નિર્ણય. ‘ધાકડ છોરા’ કે ‘લાલ દુપટ્ટા મલમલ કા’ની વાત એટલે કરી કે એ ફિલ્મોએ ટ્રેન્ડ સર્જ્યા હતા. પ્રસ્થાપિતોના ગઢમાં ગાબડાં પાડયાં હતાં. એમના સર્જકો પાસે આત્મવિશ્વાસ હતો, પૈસાની રેલમછેલ નહોતી.

નિયમિતતા વિના બધું નકામું: આરંભે શૂરા બનવું હોય તો પ્લીઝ, ઓનલાઇન દુનિયા તરફ દ્રષ્ટિપાત કરતા નહીં. આ ક્ષેત્રમાં સફળતા માટે નિયમિતતા અને સાતત્ય જરૂરી છે. કામ કરતા જાવ એમ એમ ભૂલો પણ સુધારતા રહેવું પડે. એક-બે કે પાંચ વીડિયો મૂક્યા અને ધાર્યા લાઇક્સ કે સબસ્ક્રાઇબર્સ ન મળે એટલે ‘દ્રાક્ષ ખાટી છે…’ એમ કહીને વાવટા સંકેલી લેશો તો નહીં ચાલે. અગણિત સફળ યુટયુબર, ઇન્ફ્લુએન્સર્સે પ્રારંભિક નિષ્ફળતાને વણદેખી કરી આગળ વધતા રહીને મોટી સફળતા મેળવી છે. તેઓ આજે પણ સંકોચ વિના નવી સ્ટ્રેટેજી અપનાવે છે. નિયમિતતા અને નાવીન્ય એ છે સફળતાની કૂંજી.

યોગ્ય ટીમ બનાવો: સોશિયલ મીડિયાની દુનિયામાં શરૂઆત એકલા થઈ શકે. બધું થાળે પડવા માંડે એમ ટીમ જોઈએ. મને બધું આવડે છે એવું નહીં કરવાનું. યોગ્ય લોકોની ટીમ બનાવીને કામ વહેંચતા જવાનું. ટીમનો ફાયદો છે મતમતાંતરો, વૈવિધ્યસભર પદ્ધતિઓ અને એમાંથી નીપજતા યોગ્ય નિર્ણયો. આમાં રોકાણ ત્યારે કરવાનું જ્યારે એ ખાતરી હોય કે હવે આગળ જ વધવું છે. પહેલેથી સાધનો, ટીમમાં મોટું રોકાણ ના કરો તો ચાલે. યોગ્ય સમયે રોકાણ જોકે અનિવાર્યતા છે. બસ, ટાઇમિંગ બરાબર રહે.

સોશિયલ મીડિયા પર કરીઅર બનાવવાનો વિચાર નથી ખોટો કે નથી મોડો, કારણ કે…

• દુનિયા આખીના આશરે સાડાચાર અબજ માણસો સોશિયલ મીડિયાથી કનેક્ટેડ છે. વિચારો કે કરિયર બનાવવા માટે આનાથી મોટું ઓડિયન્સ કે આટલું પ્રચંડ પથરાયેલું પ્લેટફોર્મ ક્યાં મળે? ૨૦૨૭માં તો આ આંકડો વધીને છ અબજ થવાની ધારણા છે. સોશિયલ મીડિયાનો ઉપયોગ કરીને કરિયર બનાવવાનો વિચાર, એટલે જ ક્યારેય ખોટો નથી કે નથી મોડો.
• અગ્રણી ૭૫% કંપનીઓ બ્રાન્ડિંગ અને પ્રમોશન માટેના બજેટનો એક હિસ્સો ઇન્ફ્લુએન્સર્સ પર વાપરી રહી છે. એમના બજેટમાં નિયમિત વૃદ્ધિ પણ થઈ રહી છે. જો આવડત હોય અને ખીલવી શકાય તો એ દિવસ અવશ્ય આવશે જ્યારે સોશિયલપ્યોનર તરીકે તમે ઊંચી આવક કમાઈ શકો.
• ઘણીવાર તમે વાંચ્યું હશે કે એક ટ્વિટ કરવાના ફલાણા સ્ટાર કે ઢીંકણા ક્રિકેટરે આટલા કરોડ લીધા. એ તો થયા સુપરસ્ટાર્સ, પણ ઘણા મારા-તમારા જેવા લોકો જે ઇન્ફ્લુએન્સર્સ બન્યા છે તેઓ પણ એક ટ્વીટ કે એક ઇન્સ્ટાગ્રામ પોસ્ટ કરવાના અમુક હજારથી અમુક લાખ ચાર્જ કરે છે. રિયલી.
• ૨૦૨૫માં માર્કેટિંગ માટે ઇન્ફ્લુએન્ઝર્સ પર થનારા વૈશ્વિક ખર્ચનું બજેટ ૨૪ અબજ ડોલરને પાર કરી જવાનું છે. એટલે ૨૪,૦૦,૦૦,૦૦,૦૦૦ ડોલર એટલે રૂપિયા ૧૯,૬૮,૦૦,૦૦,૦૦,૦૦૦ એટલે ૧૯૬ લાખ રૂપિયા! આમાં ભાગ પડાવવા માટે સોશિયલપ્યોનર બનવામાં કાંઈ ખોટું નથી.
• યુટયુબર, ફેસબુકર, ઇન્સ્ટાગ્રામર વગેરે બનવા માટે, શું કરવું, કેમ શીખવું અને કેમ આગળ વધવું એ બધું જાણવા-સમજવા માટે ઇન્ટરનેટ પર એવો ખજાનો છે કે ખાલી થાય જ નહીં. ફોકસ અને નિર્ધાર સાથે જેઓ આગળ વધવા ચાહે છે તેમણે ખજાનો ઉલેચવા નીકળી પડવાનું.

(ગુજરાત સમાચારની સંજયની કૉલમ ઑનલાઇન ઝિંદાબાદમાં શુક્રવાર તા. 16 ડિસેમ્બર 2022 પ્રસિદ્ધ થયેલો લેખ)

આ લેખ ગુજરાત સમાચારમાં વાંચવા અહીં ક્લિક કરોઃ

https://epaper.gujaratsamachar.com/chitralok/16-12-2022/6

અંગ્રેજી અને હિન્દી ભાષાનાં ઓટીટીમાં વળતાં પાણી થવાનાં ક્યારનાં શરૂ થઈ ગયાં છે. 

• ભારતમાં જેમની પ્રથમ ભાષા અંગ્રજી હોય એવી પ્રજા નામની છે. હિન્દી જાણતા ભારતીયો દેશની અડધી વસતિનું પ્રતિનિધિત્વ કરે છે.
• 140 કરોડ લોકોના દેશમાં એટલે જ પ્રાદેશિક ભાષાનાં ઓટીટી પ્લેટફોર્મ્સ અનિવાર્ય છે.

એ ક ભાષા દસ લાખ લોકોથી વધારે લોકોની પ્રાથમિક ભાષા હોય એ મહત્ત્વની વાત ગણાય. ભારતમાં એવી ૩૧ ભાષાઓ છે, જે દસ લાખથી વધુ લોકોની પ્રાથમિક ભાષા છે.  ભારત વિશ્વની એવા ભાગ્યશાળી દેશોમાં છે જ્યાં ભાષાવૈવિધ્ય અસાધારણ છે. આપણે ત્યાં ઓટીટી પણ વિવિધ ભાષાઓના મનોરંજક વિકલ્પોથી સમૃદ્ધ છે. ભારતની પોતાની ભાષાઓ સાથે લોકો વિદેશી ભાષાના વિકલ્પો પણ ધરાવે છે. સ્પેનિશ, કોરિયન, જાપાનીઝ, રશિયન, જર્મન, પશયન… યાદી લંબાતી જઈ રહી છે.

એક અભ્યાસ મુજબ ૨૦૨૪ સુધીમાં પ્રાદેશિક ભાષાઓ ઓટીટીમાં ૫૪% હિસ્સો ધરાવતી હશે. એમાં હિન્દી સબળ પ્રાદેશિક હોવા છતાં સામેલ નથી. અંગ્રેજી પણ એમાં નથી. ૨૦૨૧માં પણ પ્રાદેશિક ભાષાઓ ઓટીટીમાં ૪૭% શોઝ અને ૬૯% ફિલ્મો એવી હતી, જે બિનહિન્દી કે બિનઅંગ્રેજી હતાં. જેમ જેમ સમય પસાર થઈ રહ્યો છે, તેમ તેમ ઓટીટી પ્લેટફોર્મ્સ અંગ્રેજી અને હિન્દી સિવાયની ભાષાના શોઝ અને એની ફિલ્મો અંકે કરવા વધુ મરણિયાં થઈ રહ્યાં છે. એમની દોડ સ્વાભાવિક છે એ ઉપરના આંકડા જણાવે છે.

ઓટીટીના બિઝનેસને માર્કેટિંગના પાઇન્ટ ઓફ વ્યુથી પણ સમજવો રહ્યો. ઓટીટી પ્લેટફોર્મ આખા દેશમાં ડંકો વગાડવા માટે અંગ્રેજી કે હિન્દી પાછળ હાથ ધોઈને પડી રહે તો એમનો ગજ વાગે નહીં. એમણે ઓછામાં ઓછી આઠ-નવ ભાષાઓની બજારમાં પોતાનું સ્થાન સુનિશ્ચિત કરવું પડે. એમ કરીને તેઓ ખરા અર્થમાં રાષ્ટ્રીય બની શકે. તેમણે મેટ્રો સિટીના વિસ્તારો બહાર, જેમને ટિયર-ટુ અને ટિયર-થ્રી એટલે વિકસતાં શહેરો કે વિસ્તારો લેખાવી શકાય ત્યાંના ભારતીયોને પોતાના કરવા પડે. ઓટીટીની બજારનો ખરો અને ઝડપી વિકાસ હવે આવા વિસ્તારોમાં થવાનો છે. માર્કેટિંગ વિના વેપાર કે નફો નથી. એટલે પણ ઓટીટી પ્લેટફોર્મ્સ માટે બિનહિન્દી અને બિનઅંગ્રેજી બજારો મહત્ત્વની છે.

યાદ રહે કે સબસ્ક્રિપ્શન લઈને ઓટીટી માણતા દર્શકો કરતાં એ દર્શકો વધુ અગત્યના છે, જેઓ જાહેરાતનાં વિઘ્નો સહન કરીને મફતમાં ઓટીટી માણીને રાજી છે. એમએક્સ પ્લેયર જેવાં ઘણાં પ્લેટફોર્મ્સ આ મોડેલ થકી ટક્યાં છે. ઓટીટીને સારી જાહેરાત જોઈતી હોય તો એમણે પ્રાદેશિક ભાષાઓમાં સ્થાન મજબૂત બનાવવું પડે.

અમુક સ્વદેશી ભાષાઓમાં આ દિશામાં વહેલાસર કામ શરૂ થયું હતું. એમાં ગુજરાતી નહોતી એ અલગ વાત છે. બંગાળમાં હોઈચોઈ, તેલુગુમાં અહા, દક્ષિણની ભાષાઓમાં સન નેક્સ્ટ (જે હવે બંગાળની બજારમાં પણ વિકસી રહ્યું છે), મલયાલમમાં કૂડે જેવાં ઓટીટી પ્લેટફોર્મ્સે આગવું સ્થાન બનાવ્યું છે. એમણે નેટફ્લિક્સ કે એમેઝોન પ્રાઇમની જેમ હિન્દી-અંગ્રેજી બજાર પાછળ જવાનું વિચાર્યું નહીં એ સ્ટ્રેટેજી સફળ રહી છે. આજે પોતપોતાના ક્ષેત્ર અને ભાષામાં તેઓ ટોચ પર છે.

ઇન્ટરનેટ વપરાશકર્તાની વધતી સંખ્યાને ઓટીટીના વિકાસ સાથે સીધો સંબંધ છે. છેક ૨૦૧૭થી સિચ્યુએશન એવી થવા માંડી હતી કે ઇન્ટરનેટ સાથે જોડાતા ભારતીયોની સંખ્યામાં બિનઅંગ્રેજી ભાષાની જનતા વધતી ગઈ. ૨૦૨૧માં અંગ્રેજી જાણનારા ભારતીય ઇન્ટરનેટ વપરાશકર્તાઓની સંખ્યા ૨૦ કરોડથી ઓછી હતી. સામે પક્ષે બિનઅંગ્રેજી ભાષાના વપરાશકર્તાઓની સંખ્યા ૫૪ કરોડથી થોડી ઓછી હતી. ૯૦% ભારતીય ઇન્ટરનેટ વપરાશકર્તા એવા છે, જેઓ પોતાની પ્રથમ ભાષામાં ઇન્ટરનેટ વાપરવું પસંદ કરે છે. ઓટીટી પ્લેટફોર્મ્સ એ સમજી ગયા છે કે હવે પછી ભારતીય ભાષાઓ અને વિશ્વની અન્ય પ્રાદેશિક ભાષાઓના કાર્યક્રમો ડબ કરીને દેશી ભાષાઓમાં પીરસવામાં માલ છે. અંગ્રેજી અને હિન્દી પર મદાર રાખીને જે વિકાસ થવાનો હતો એ થઈ ગયો.

ઇઝરાયલમાં બનેલા ‘ફાવડા’ નામના શોનું ઉદાહરણ લઈએ. જેમ ‘મની હાઇસ્ટ’ કે ‘સ્ક્વિડ ગેમ’ જેવી સિરીઝે આખી દુનિયામાં દર્શકોનાં દિલ જીત્યાં એમ હમણાં ‘ફાવડા’એ ધમાલ મચાવી છે. મૂળ હિબુ્ર ભાષાના આ શોની ત્રણ સીઝન થઈ છે. ચોથી જાન્યુઆરી ૨૦૨૩માં આવશે. આવા શો અંગ્રેજીમાં બને તો દર્શકો માણે એવો ભ્રમ હવે કોઈને નથી. ભાષાને શું વળગે ભૂર… સારો શો કે સારી ફિલ્મ એક ભાષામાં દમ દેખાડે પછી અન્ય ભાષામાં એને મૂકતા કેટલી વાર લાગે?

ગુજરાતી ભાષાની વાત કરીએ તો એ દિશામાં શેમારૂએ પહેલેથી કદમ માંડયાં હતાં. પછી અભિષેક જૈને ‘ઓહો ગુજરાતી’ પ્રજાનાં દિલ જીતવા પ્લેટફોર્મ શરૂ કર્યું. હાલમાં ‘વન ઓટીટી’ નામનું પ્લેટફોર્મ આવ્યું છે, જેમાં ગુજરાતી પણ એક ભાષા છે. ખેદની વાત એ કે ઘણાં અગ્રણી પ્લેટફોર્મ્સ એમના શોઝને ગુજરાતીમાં મૂકવાની ખાસ જરૂર સમજતાં નથી. એનું સિમ્પલ કારણ કે ગુજરાતની બહુમતી પ્રજા હિન્દી જાણે છે. જોકે ગ્રામીણ વિસ્તારોમાં ઓટીટીની પહોંચ વધતી જશે એમ બધાં પ્લેટફોર્મ્સે ગુજરાતીમાં ડબ્ડ શોઝ મૂકવા પર વિચાર કરવો પડશે.

ઓટીટી પ્લેટફોર્મ્સ હાલમાં જે ભારતીય ભાષાઓમાં મોટાં રોકાણ કરીને દર્શકો મેળવવા ધમપછાડા કરી રહ્યાં છે એમાં દક્ષિણની ભાષાઓ પછી બંગાળી, પંજાબી, મરાઠી છે. સારેગામા જેવી કંપનીઓ ભોજપુરી અને ગુજરાતી ભાષાઓમાં પણ નોંધપાત્ર રોકાણ કરી રહી છે. જોકે સારેગામાનું રોકાણ ગીતોની દુનિયામાં વધુ છે.

દેશમાં આશરે ૪૦ ઓટીટી પ્લેટફોર્મ્સ તો છે જ. ક્યાંક તો એવું પણ કહે છે કે આ સંખ્યા ૮૦ સુઘી પહોંચી ગઈ છે. આવું જાણીને મનમાં થાય કે તો પછી લોકો શાને ટોપ ફાઇવ કે ટેન ઓટીટી પ્લેટફોર્મ્સને જ વળગેલા છે? અને આ બાકીનાં ઓટીટી કરે છે શું? એ બતાવે છે શું? એમ પણ થાય કે દર્શકોને ખરેખર ખબર પણ છે કે બીજાં અનેક ઓટીટી એમના માટે ઉપલબ્ધ છે? ઘણાં તો મફતમાં પણ છે? ઘણાં અનોખાં અને અનપેક્ષિત પ્રકારનાં છે અને ઇન્ટરેસ્ટિંગ પ્રોગ્રામ્સ જોવાની તક પૂરી પાડે છે.

આજે વાત એવા થોડાં ઓટીટી પ્લેટફોર્મ્સની કરીએ. એમના વિશે સામાન્યપણે ખાસ કશું સંભળાતું નથી. ચર્ચામાંથી બાકાત રાખીશું દક્ષિણ ભારત, બંગાળ અને અન્ય ભાષાઓનાં એ પ્લેટફોર્મ્સ જેમાં આપણને ખાસ ટપ પડે નહીં. લેટ્સ સ્ટાર્ટ.

સૌથી પહેલાં એક નવાનક્કોર પ્લેટફોર્મની વાત, એના પ્રમોટર મૂળ મુંબઈના અને ન્યુ યોર્કના હિક્સવિલમાં રહેતા મુકેશ મોદી છે. તેઓ વેપારી અને ફિલ્મમેકર પણ છે. ગયા વરસે આવેલી ‘ધ એલિવેટર’ નામની ફિલ્મના તેઓ સહદિગ્દર્શક હતા. તેમનું ઓટીટી પ્લેટફોર્મ ઇન્ડી ફિલ્મ્સ વર્લ્ડ ભારતમાં પદાર્પણ કરી ચૂક્યું છે. એક વરસના રૂપિયા ૨૯૯ એનું લવાજમ છે. ‘મિશન કાશી’ નામની વેબ સિરીઝ સાથે એ ઉત્તેજના જગાડી સબસ્ક્રાઇબર્સ એકઠા કરવાની અપેક્ષા સેવે છે. વેબસાઇટ ઉપરાંત એની એપ પણ છે. એની વિઝિટ કરતાં ખ્યાલ આવ્યો કે એપ પરની ઘણી ફિલ્મો કે વેબ સિરીઝનાં નામ સુધ્ધાં બહુ ઓછા દર્શકો જાણતા હશે. આ એપમાં અમુક ફિલ્મો અને વેબ સિરીઝ મફતમાં માણી શકાય છે. સાવ જુદું કશુંક જોવા આ ઓટીટીનો અખતરો કરવા જેવો છે. બાકી એનાં નીવડયે વખાણ થશે.

લાયન્સગેટ પ્લેનું નામ ઘણાંએ સાંભળ્યું હશે. એને જોનારા ઓછા હોઈ શકે છે. એ અમેરિકાના કેલિફોનયામાં સ્થિત કંપની છે. આ કંપની ફિલ્મો અને શોઝનું નિર્માણ પણ કરે છે. હિન્દી અને અંગ્રજી સહિતની ભાષાઓની ફિલ્મો અને વેબ સિરીઝ લાયન્સગેટમાં છે. વિશ્વભરના અનેક સારા પ્રોગ્રામ્સ એના કલેક્શનમાં છે. એનું લવાજમ એમેઝોન મારફત અથવા સીધા લાયન્સગેટ થકી મળી શકે છે. રિલાયન્સ જિયોના અમુક પ્લાન્સ સાથે એ વિનામૂલ્યે મળે છે.

મુબી નામનું પણ એક પ્લેટફોર્મ ઓછું જાણીતું પણ સરસ છે. દેશ-વિદેશની સારી અને ક્લાસિક ફિલ્મો એના પર જોઈ શકાય છે. ૧૯૦ દેશમાં ઉપલબ્ધ આ પ્લેટફોર્મ પર ‘નોટબુક’ નામનું પ્રકાશન પણ છે. એમાં મનોરંજન જગતના સમાચાર અને સમીક્ષા માણી શકાય છે. ચુનંદી ફિલ્મો થિયેટરમાં માણવા એ ટિકિટો પણ આપે છે. આ ઓટીટી પ્રમાણમાં મોંઘું છે. એનું સબસ્ક્રિપ્શન વાષક રૂપિયા બે અથવા અઢી હજારના કોઈ એક વિકલ્પ પ્રમાણે લઈ શકાય છે.

ટયુબીટીવી નામના ઓટીટી પ્લેટફોર્મ ખાસ્સું અજાણ્યું નામ હોઈ શકે છે. એ પણ વિનામૂલ્યે માણી શકાય છે. સબસ્ક્રાઇબ કરવાની ઝંઝટ વિના. વોર્નર બ્રધર્સ, પેરેમાઉન્ટ, એમજીએમ, લાયન્સગેટ જેવા હોલિવુડની ટોચની કંપનીઓની ફિલ્મો અને શો ટયુબીટીવી પર અવેલેબલ છે. એનું ઓવરઓલ કલેક્શન સરસ છે. જૂની અને નવી હિન્દી ફિલ્મો એમાં સામેલ છે પણ પ્રમાણમાં ઓછી છે. એમાં ક્લાસિક, પારિવારિક સહિતની શ્રેણીઓમાં ફિલ્મો તારવવામાં આવી છે. ટ્રાય કરજો.

રિટર્ન ફ્લાઇટ દુબઈ ઇન્ટરનેશનલ એરપોર્ટથી હતી. સમય મધરાત પછીનો હતો. અમે વહેલાસર ત્યાં પહોંચી જવાનું રાખ્યું. અલ જદ્દફ એરપોર્ટની સાવ નજીક છે. ધર્મેન્દ્રભાઈ અને ભાભી તથા પ્રણવ સૌ મૂકવા આવ્યાં. એરપોર્ટમાં ડ્રોપ ઓફ્ફ કરવા આવતાં વાહનોએ ફટાફટ રવાના થઈ જવું પડે. દુબઈ અત્યંત વ્યસ્ત એરપોર્ટ હોવાથી આ ગોઠવણ સમજી શકાય એવી હતી.

ધર્મેન્દ્રભાઈ સહિત પરિવારે અમને એરપોર્ટ ડ્રોપ કર્યાં કે ટ્રોલીમાં સામાન ગોઠવીને સવારી ઉપડી ચેક-ઇન માટે. ઇન્ટરનેશનલ ફ્લાઇટ હોવાથી વેબ ચેક-ઇન થયું નહોતું. સ્પાઇસ જેટના કાઉન્ટર પર ચેક-ઇન સ્મૂધલી થયું. ઇન્ડિગોની ફ્લાઇટ હોય ત્યારે દેશ હોય કે વિદેશ, મારું મગજ ભમવા માંડે. આજ સુધી ભાગ્યે જ એવો અનુભવ રહ્યો છે કે ઇન્ડિગોની ફ્લાઇટમાં ચેક-ઇન સરળતાથી થયું હોય. બચી ત્યારે જવાય જ્યારે ડોમેસ્ટિક ફ્લાઇટમાં લગેજની માથાકૂટ વિના સીધા જવાનું હોય.